.... dan heb je nog niets!

Het is zaterdag, ik sta met een emmer klaar bij de voordeur. Oude handdoek er over heen. Ik kijk schichtig om mij heen. Het is rustig op straat. Het is maar 15 meter. Dat moet ongezien lukken. Net als ik de sleutel in het slot draai fiets er iemand langs. Koeie. Koeiemoan terug. Ik schiet naar binnen bij een paar van onze lieve buurtjes. De honden slaan niet aan. Er is niemand thuis. Ik ledig de emmer. De opbrengst van de afgelopen nacht.  Keurig netjes in het toilet. Laat het netjes achter en loop nonchalant zwaaiend met de emmer weer terug. Opgelucht.

Het is zaterdag! 3 dagen na de laatste bestraling. 1 dag na de uitvaart van Betty. Betty kwam met een grote glimlach in het leven van mijn broer. Nog net geen 3 jaar geleden. Betty overleed vorige week. Gisteren was de uitvaart. Het was prachtig. Echt prachtig! Molukkers en kaaskoppen bij elkaar. Het werd een lange dag. Ik kon er bij zijn dankzij 6 pilletjes. Om de snijdende blaaskrampen op te vangen. Maar wat zeur ik. Betty klaagde nooit, helemaal nooit.

Het is zaterdag. 3 dagen nadat ik de rioolontstopper heb gebeld. Probleem. Wat ik wegbreng loopt niet goed weg. De ontstopper krijgt het niet voor elkaar. Komt de bocht niet om. Roept zijn hulptroepen in. Die komen donderdag. Man met frees en camera. De krochten in. Hulptroep krijgt het ook niet los. Freest wat met de grote frees en komt al snel terug. Groot probleem. Gat in de afvoer. Onduidelijk is of zij de oorzaak zijn. Of ik. Maar dat is niet aannemelijk. Ik hou het smeuïg.  Moet wel want door de bestraling heb ik het niet makkelijk met de stoelgang.

Het is zaterdag en 2 dagen nadat meneer ontstopper is vertrokken. Dinsdag kan er iemand komen om te kijken naar een oplossing. Ik zie het probleem groter en groter worden. Opengebroken vloeren en leeglopende rekeningen.

Voel me doodongelukking met mijn eigen sores. Die behandeling eindigt als de teller op 35 staat. Maar dan is de verwonding ook maximaal. Herstellen is het motto. Maar de zwevende pot ligt achteloos op de grond. Boven mag ik alleen het natte werk doen. Om stapelen te voorkomen. Rustig blijven. Vrijdag de uitvaart, dan weekend en ondertussen een faciliteit regelen. Een dixie bij de voordeur is geen optie als je direct aan de straat woont. Goedemorgen Henk, altijd zo luidruchtig? Heb je genoeg papier? Kan het een beetje minder?  Nee, ik bel de lieve buurtjes. Geen punt jongen. Hier heb je de sleutel. Kom maar wanneer het komt.

Ik ben nu keihard geconfronteerd met de worden van mijn opa. Ik was nog een puber en droomde van mooie auto's en grote huizen. Ja, dat is allemaal wel leuk Henkie, maar als je niet piezen kan heb je nog niks.