Nul is prachtig

Het hagelt, het waait flink, het is koud en ik vind het best kakweer. Het is een dag na Pasen en een week na de parlementaire soap. Ook een week na het overlijden van Bibian Mentel. Zij zat nog in Langs de Lijn en vertelde over het verzamelen van mooie herinneringen. Goede tip. Wij waren op weg naar Hargen. Uitwaaien aan het strand. Conditie weer opbouwen. Onzekerheden weg laten stuiven. Prachtige vrouw die er van de week opeens niet meer was. Daar denk je wel eens aan. Er niet meer zijn. Vandaag belde de radioloog. De waarde is nul. Hoe het ging met mij. Ja, goed. Alles werkt weer naar behoren. Gewoon weer baas over eigen blaas. Paar dingetjes worden nooit meer als vanouds. Daar leef ik al een jaar of 5 mee. Best te doen. 

Vandaag vind ik nul het mooiste getal. Toen ik 18 was ook. Voetbalde het eerste seizoen bij de senioren van VV Altius. Mooie club. Mijn talent was niet groot. Ga maar in de spits. Nee, toch maar linksbuiten. Of liever half. Het werd uiteindelijk linksback. Je kon mij de bal best aanspelen. Ik beheerste het 1 keer raken echt fantastisch. Die hete bitterbal was ik liever kwijt dan rijk. Dus doorrr die bal. Maar pret hadden we zeker met ons vermaarde vijfde. Het tweede seniorenseizoen mochten we rugnummers op onze shirts. Dat regelde je zelf. Omdat ik echt niet wist waar ik ging spelen kocht ik nummer 0. Moet daar geen 1 bij? Neen meneer, ik ben de spelverdeler niet! Het shirt met nummer 0, heb er nog jaren in gespeeld.

Nu kon de scheidsrechter mij tenminste tot de orde roepen. In het nummerloze tijdperk beging ik een overtreding en de amateur Frans Derks riep mij bij zich. Nooit meer doen. Anders ga je er af. Naam? Piet Konijn. Hij schreef het op. Na de match kwam de teamleider vragen wat ik nu weer uitgespookt had. Het werd niet gewaardeerd. Kosste me 25 gulden. Een dubbel LP. Of 2 meter bier.

Nul dus. Ik hoop er nog jaren mee te leven.