woensdag 6 januari 2021

35 x uitlijnen

Drie tatoeages. Drie hele kleine puntjes. Op het kruisingsvlak uit te lijnen. Vlak boven mijn kruis. Ik lig uitgelijnd op een harde plank. Om mij heen Starwars-apparaten, laserbeams en glimmende buizen spiegels en een prachtige foto. Op het plafond. Paalhoofden in een woelig blauwe zee. 5 minuten stilliggen, omhoogkijken en arm opsteken als er iets te vragen valt. Alie en Henriette zitten achter het lood. Ik ben door Alie uitgelijnd en Henriette doseert. Doseert de straling, rontgen, x-rays. Gevaarlijk en onzichtbaar. Net het virus. Ik lig met mijn paarse HNK/R ART  mondkapje op. Reclame te maken. Voor wie eigenlijk? Ik voel niets. Alleen wat gedachten spoken rond. Nóg 35 keer. Langzaam gaan ze dat hele kleine plekje slopen, murw beuken. Eén plekje maar. Maar wel een rotplek. Ik blijf volharden in openheid. Kan het niet anders. Zal dan  toch de schade ontstaan die tot nu toe redelijk is uitgebleven? Dat de wondplek stugger wordt, pissen lastiger, en dilateren plaats moet maken voor een katheter. Dat wil ik niet.  Dat een volle erectie steeds minder kansrijk is. Dat wil ik ook niet. Maar je kan wel zoveel niet willen. Of zoveel wel willen. Of in elke geval wensen. Dat schiet allemaal door je hoofd. Elke dag een ritje. Elke dag een stukje mishandeling. Goede cellen herstellen snel. Kankercellen herstellen langzaam. Vandaar 35 korte dreunen. Gaat die kanker niet volhouden! Gaat het steeds lastiger worden?Schrijnen, verslappen, vermoeien? Het kán, het hoeft niet. 

Het gaat natuurlijk gewoon béter worden. Dáár ga ik van uit. Kan ik ook zelf iets aan doen. Fitblijven. Wandelen, fietsen, de tuin in, afleiding genoeg. Periodiek, elke dag of wekelijks, de viriliteit testen spreekt me 9ok wel aan. Verleiding genoeg. Elke dag lijkt mij trouwens het beste. Even overleggen met Ans. Het moet wel leuk blijven. 

35 ritten, heen en weer. Geen files, geen stress.  De camera mee en op de terugweg stukjes Friesland ontdekken. Winterse taferelen, daar hoop ik op. En dan snel het voorjaar in. De deur van het atelier weer open.

11 opmerkingen:

  1. Geen leuke periode Henk, maar wel een periode die jou beter moet maken ! Leuk of niet... het is zoals het is.
    Dat is toch wat iedereen zegt als je “ziek” bent...
    dat zieke is alleen onzichtbaar en we moeten ons vertrouwen maar in de kundige artsen stellen.. weet ik uit ervaring.
    Positief als jij bent kom je hoe dan ook dit weer door. Geloven doe je er in.. elke dag weer opnieuw, en af en toe is er wat twijfel... je blijft mens natuurlijk.
    Of het helpt weet niemand, maar de omgeving voelt met je mee... ik ook.
    Liefs en sterkte, en vooruit, hier mag het, een meelevende knuffel,
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi verwoord deze rotsituatie broer. Sterkte en blijf genieten van al het mooi op deze aardkloot.
    Gerrit

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb grote Bewondering voor je positiviteit, je doorzettingsvermogen, je humor erbij, je Openheid en ook je realiteitszin bij dit alles Henk. Just Keep Going en Just Do It!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Begrijp het helemaal Henk ,zit zelf ook weer in een nieuw traject nieuwe pillen ,uitgebreide onderzoeken en heeel veel naar het VUMC =SOMMIGE DAGEN 8 uur met weer onderzoeken en tests-ben nu een proefkonijn,ik blijf ook lachen en muziek maken --veel sterkte voor ons Gr. Gert

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. God Gert, maar het helpt en jij blijft ook positief. Samen met Ine gaat je door!

      Verwijderen
  5. Ook sterkte voor onze meisjes !!!!

    BeantwoordenVerwijderen