De dilatant

Dilatant!  Nee, geen spelfout! Dilettant is kort gezegd een liefhebber van kunstuitingen. Ik heb daar wel wat mee. Een dilatant bestaat niet. Maar na dit relaas wel natuurlijk. Dilateren bestaat wel. En dat weet ik sinds mijn laatste blog. Die van die korte caleidoscopische ketamine-kuur. Dilateren is wel een werkwoord, maar dilatant is geen zelfstandig naamwoord. Hoe is dat mogelijk. Ik dilateer meer. Meer dan me lief is. Ik heb daar wel wat mee!

Gaat wel goed met je hé Henk? Elke maand een jamsessie, elke week een schilderij en elke dag een foto van iets lekkers, iets leuks, iets on-/interessants. Bezig met de bands van zoonlief, met een whiskyproeverij, een eigen expositie. Mijn God, wat heb ik niet gedaan het laatste half jaar. 5 tot 6 keer in de week naar de sportschool. Voor het lichamelijk welzijn. Gewoon nodig ook. Want van de onvrede blijf ik toch vreten. En er vreet nog genoeg aan me, geloof me. Ik wil wel, maar het gaat nog niet zoals ik wil. Mag dat? Ja. Vertel ik dat aan iedereen? Nee! Is het leuk om te vertellen? Nee en ja, toch ook weer wel. 

Zoals die keer dat ik moest leren dilateren. Ja, het is wel een werkwoord. En het is lastig werken! Na de constatering dat het wondgebied langzaam dichtgroeit kwam ik terecht bij Milou. Milou weet alles van plassers. Dat is wel handig als je je zaakje aan de medische wetenschap hebt overgelaten. Een inventariserend gesprekje met een kundige en leuke vrouw over je intieme handvat? Wie wil dat nou niet? Dan zit je daar, ongemakkelijk en toch een beetje stoer. Zij legt uit wat mogelijk is. Oprekken! Tijdelijk, een paar maanden, een paar jaar, levenslang. maatje 16, of 18, of  24, dat kan ook. Ik voel me al een beetje week worden. Hoe dat gaat? Zullen we dan maar even gaan oefenen. Eerst droog, net als een stewardes de zuurstofkap demonstreert. Een plastic hoesje van 45 centimeters lang met een knijphoesje vocht aan het einde. Het windt me nog niet echt op. U knijpt hier straks in en het vocht komt los. Dat brengt wat makkelijker in. Ze leidt me naar de toiletruimte. Het gaat nu om het echie. Even goed wassen. Het zaakje moet echt schoon zijn! Ik sta boven de wastafel, broek op de enkels. Gênante vertoning. Ik kijk in de spiegel. Milou schuin achter mij. Zegt ze zeer beslist 'trekt u de penis maar'. Even begrijp ik niet wat ze bedoelt. Ik mis 'aan' en de zin loopt niet lekker. Gehoorzaam trek ik toch de penis. Recht vooruit, want bochten zijn niet handig. Ik moet een haakse nemen en die zorgt voor weerstand genoeg. De overgang van plasbuis naar de schuin bovenliggende blaas. Links strekken, rechts inbrengen. Slangetje van een centimeter of  40. Al 58 jaar laat ik het vrijuit lopen, mijn lichaam uit. Nu moet ik er tegen in. Met een voorwerp. Zelf doen. Alles wat er toe nu toe werd ingebracht was medische noodzaak. En uitgevoerd door vaardige verpleegsters. Maar nu zelf doen! Hoppa, ik ben opeens besluitvaardig en schuif het hele eind mijn lijf in. Tot het oranje dopje.  En ja, het werkt. Ik mik ruim voorbij de toiletpot. Dat geeft niet zegt ze nog.  

Dat is drie maanden geleden nu. Nog steeds groeit de zaak dicht, langzaam maar zeker. Het dilateren is geen hobby geworden, ik kijk er niet naar uit. Hoewel ik begrijp dat er mannen zijn die dit een fetisj vinden. Ik sta soms dagelijks de afweging te maken, zal ik, of zal ik niet? Liefst stel ik het hoogtepunt uit. Maar dan vernauwt het te snel. Wijder maken betekent ook irritatie van het weefsel, dus weer vernauwing. Snap je het nog? Ik zo langzamerhand wel en ik vind mijn weg er wel mee. 

En nu we het toch over mijn vriend hebben. Een radicale prostatectomie kan gevolgen hebben voor zijn verheven status. Een receptje was snel geregeld. Vol goede moed stap ik de dorpsapotheek in. Zal ik eens heel stoer vragen naar het pretpakket dat voor mij klaar ligt? Er staan te veel bekenden om me heen. Loopt iedereen pillen te verorberen? Deprimerende wereld. Dat zal het zijn. Ik lach, want ik wordt apart genomen. In een kamertje. Het meisje van de apotheek stelt droog vast dat het de eerste keer is. Ze verpakt het dus anoniem. Kan ik er mee over straat, hoeft niemand het te weten. Mij kan het niet schelen. Prettige vooruitzichten moet je niet wegstoppen. Ze vertelt ook nog omfloerst dat het voor eigen rekening is. En dat het een herhaalrecept betreft. Graag ja. En kent u de bijverschijnselen? Innemen met water, ongeveer uurtje van tevoren. Dan werkt het! U krijgt wel wat hoofdpijn en rode blosjes op de wangen. Verdomme, ook dit blijft dus weer niet onopgemerkt. Ik loop stoer naar huis, het is dinsdag. Bekijk het recept nog een keer goed. 4 pillen, 30 euro, dus in onze frequentie best betaalbaar. Doe maar een tientje op het nachtkastje schat. Of een handeltje beginnen? Dat zit er ook niet in. Voor dit hele jaar zijn er maar liefst 52 pilletjes voorgeschreven. Die heb ik zelf keihard nodig. En maandelijks per 4 af te halen. Ze zien me bij de apotheek graag komen. Verder zie je niks komen, hard en droog is het nu . 

Ik doe er luchtig over, maar doet het wat met mij? Ja, natuurlijk. De seks is het probleem niet. Ans en ik kunnen net als altijd van elkaar genieten. Maar dat gezeik! Thuis de dilatant zijn is nog wel te doen. Maar onderweg is het een ander verhaal. Zit je opeens verstopt op een drukke Pllek in Amsterdam, of in de auto op weg naar een concert, of tijdens een kunstmarkt, op de fitness of waar dan ook. De 'penis trekken' op een smerig toilet, mij niet gezien! 

De kanker is weg, ik heb er wat anders voor terug. Ik somber wat af soms, over werk en woning. Wat brengt de toekomst ons? Plannen komen op en zakken weer weg. Ik blijf soms kunstmatig optimistisch, doe veel leuke dingen, etaleer mezelf teveel op de sociale media. Masker? Soms wel. Stappen nemen? Zeker wel. Ben nu 'therapeutisch' aan het werk bij mijn broer en bij een vriend met pensioenadviesbureau. Dat pensioendiploma heb ik niet voor niets gehaald vorig jaar maart. 

Tot die tijd? Noem ik mij een dilettant. Je weet wel, die liefhebber van kunstuitingen. Muziek, een mooie avond op 11 mei, de Tribute Night, de bands van Sven, de maandelijkse jamsessions. Fotografie, af en toe op pad met Albert, 'anders' fotograferen! Schilderen, een eigen expositie dit komende weekend, 20 eigen werken! Een whiskyproeverij met Bretonse inslag, mijn inslag. Nils die in april gaat afstuderen, hij bedenkt en maakt mooie dingen! En Ans verwennen, zoveel mogelijk. Zij is mijn muze sinds 1979! Ze is het mooiste kunstwerk!