Er mag een nieuw verhaal in de knapzak. Geen zeikverhaal. Dat beloof ik. Maar eerst nog even het hoofdstuk 'prostaat' afsluiten. Het is allemaal veel gunstiger afgelopen dan ik de vorige keer vertelde. Net als anders luisterde ik niet goed. Of dreunden de verkeerde woorden teveel door. Het ging om een positief negatief snijvlak. Dat is nog eens een fijne combinatie van tegenstellingen om goed te begrijpen. Maar op 9 september is het me haarfijn uitgelegd. Komt er op neer dat ik nu genezen ben van de prostaatkanker. Dat is heel fijn. Fysiek zijn er nog wel wat dingen die ik graag anders ervaar. Maar dat komt ook goed. De achtbaan waarin Ans en ik hebben gezeten is bijna tot stilstand. Slingert nog wel wat na. Dat mag. Zeggen ze. En 'ze' kunnen het weten denk ik dan maar. Tijdens de hele rit heb ik me vermaakt met schilderen en de muziek. Het enorme doek met de Ford Mustang. Het heeft me wekenlang genot gegeven. Wat een gave klus was dat. De opdrachtgever is er heel blij mee. Ik vind het jammer dat het doek weg is. Maar ook wel weer lekker. Er zit een hoop gedachtengoed in. Dat zou ook in de weg kunnen zitten. En een ander karretje op het doek pletten lukt vast nog wel een keer.
En dan nu de grootste uitdaging die ik in het voorjaar ben aangegaan toen ik hoorde dat ik ziek was. Een eigen bluesfestival uit de grond stampen. Was al jaren een grote droom. Morgen is het zover. De eerste editie van Airport Blues bij het vliegveld van Hilversum. Het lijkt allemaal te gaan lukken. Met hulp van een aantal makkers. Maar ook met tot dan totaal onbekenden. Gaaf om die rit te lopen.
Morgen staat er een DJ en komen 2 puike bands ons festival het eerste leven in blazen. Geen subsidies. Geen sponsoren, al hebben we wel driftig gezocht. Een klein budget en niets gratis. 'If you pay peanuts you get monkeys'. Dus kwaliteit, ongedwongen sfeer en fijne muziek. Volgens mij heb niet alleen ik daar zin in, maar ook al mijn muziekvrienden en hopelijk de hele regio. Benieuwd wie er morgen is. Want wordt dit een succes dan staat er volgend jaar een grote tent met een grote band! Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken.
Omdat ik de verhalen in jouw knapzak met regelmaat volgde, zijn de eerste alinea's van dit bericht niet nieuw maar wel een reden om je nogmaals te feliciteren met deze uitslag! Het is niet niks waar je doorheen gegaan bent. Nog niet zolang geleden was deze diagnose "different cook!" Leve de voortschrijdende medische wetenschap en zijn beoefenaars! En als het gehele traject alles bij elkaar een half jaartje duurt... what the Heck...! Toch? Heel goed van jou dat je je in dat schilderen en de muziek hebt gestort. Ik zou geen betere afleiding weten en... de resultaten, voor zover op facebook te zien, waren ook nog eens van een onverwachte klasse. Zoals eerder gezegd, je hebt talent man! (Het valt me nu pas op hoeveel uitroeptekens ik gebruik...) Maar daar is dan ook alle reden voor. Deel twee, dat Bluesfestival, ik wens je er heel veel succes bij. Ook dat is een mooie uitdaging en je weet dat muziek ook mijn grote passie is. Misschien kom ik nog wel een keer kijken. Vannacht ga ik mijn meisje van Schiphol ophalen. Ze was een weekje bij een vriendin in Spanje. Ik heb haar gemist en... dat is goed want "Een man weet pas wat hij mist als ze er niet is... (Ik heb alvast een mooi boeketje rode rozen klaar staan! ;-) ) Succes Henk! Groetjes aan Ans.
BeantwoordenVerwijderenDank je Wim en groeten aan je meissie. We zien elkaar weer.
VerwijderenDat is mooi nieuws Henk. Veel plezier én succes met het bluesfestivald!
BeantwoordenVerwijderenJan-Willem
Bedankt Jan-Willem
VerwijderenFijn dat het zo goed gaat Henk. Er ging veel positiviteit uit van je blogs en passie uit je Mustang. Houden zo!
Verwijderen