donderdag 11 augustus 2016

Nieuwe ronde.

Zei ik de vorige keer dat de kanker mijn lichaam heeft verlaten? Ja. Dat zei ik. Vanmiddag met Ans naar de uroloog geweest. Had nog wel wat vragen over fietsen, autorijden, sporten, tuinieren en geslachtsverkeer. Volgorde is niet belangrijk, maar de intensiteit wel. Dus wanneer mag ik weer vol gas? Houdt me bezig, zeker nu het herstel steeds beter gaat. Ik wil weer aan de gang! Is er toch nog opeens een domper. Die komt even aan. Snijvlak? Schoon? Dat zou wel moeten, maar is niet zo. Er zit nog wat, dus dat wordt nabehandelen. Hoe dat er uit ziet is nog niet te bepalen. Eerst dit genezen. Dan weer meten. Want dat is weten. Begin september gaan we verder. Dat gevecht gaan we aan. Vol goede moed. Ik heb genoeg afleiding en kan daar best veel in kwijt en het inspireert enorm! De fotografie lag even stil, maar er komt wel weer wat aan binnenkort. Ik heb 2 opdrachten voor grote schilderijen. Dat zijn best spektakelstukken. In mijn hoofd heb ik ze al gemaakt. Verder de muziek natuurlijk. 1 oktober het Airport Blues Festival bij vliegveld Hilversum.  Dat vergt nog wat voorbereiding! Sponsors zoeken en promotie. En natuurlijk ook de begeleiding van Blues Dog & Friends.  Die staan in de finale van de Dutch Blues Challenge. Heel spannend allemaal. En wat te denken van het 5 jarig lustrum van de Meer fun aan het water sessions.  In september maar eens een leuk feestje van maken. Als alles achter de rug is nog een Bretonse whiskyproeverij organiseren. En dan met Ans nog maar een weekje naar de zon. Daar kan je maar zin in hebben.

5 opmerkingen:

  1. "Er zit nog wat..." Alleen dat ene zinnetje intrigeert mij het meest. De rest van het verhaal, de muziek, de organisatorische rompslomp, lustrums etc. zijn leuke afleidingen, maar dat ene zinnetje zal door je hoofd blijven malen. Hoe weet die dokter dat? Meten is weten schrijf je. Scans? PSA waarde in het bloed of zoiets? Ik hoop dat het je lukt door al die afleiding dat ene rotzinnetje uit je hoofd te zetten en geduldig af te wachten tot het meer weten van de arts. In de tussentijd maar aan bijvoorbeeld een roze olifant denken. Heb ooit eens gehoord dat als je de opdracht krijgt om niet aan een roze olifant te denken, je daar juist aan gaat denken. Dus Henk, probeer eens een poosje NIET AAN EEN ROZE OLIFANT TE DENKEN! Veel sterkte jongen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha. Nou Wim. Ik zal er aan denken. En hoe ze het weten? De patholoog heeft het weggesneden weefsel bekeken. Op het snijvlak zit nog wat. Dus ook op het andere snijvlak. En dat is de onderzijde van mijn blaas dus. Nou ja. Volgende traject in en we maken er het beste van. Kut is het wel. Maar dat is doorgaans warm en behaaglijk.😎

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Verdorie Henk. Heel erg veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Verdorie Henk. Heel erg veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen