Wat een nacht. Gisteren geopereerd. Dokter heeft zijn best gedaan. De kankerpit heeft mijn lichaam onder dwang verlaten. Vooraf hoop je dat alles goed komt en dat het niet te lastig wordt. Allerlei spookbeelden gaan door je gedachten. Ik heb me er stoer over geuit. Maar ik was niet stoer. Bang voor van alles. Gisteren was een lange dag. Half 4 op de planning. En om 11 uur al opname. Nuchter. En dat ben ik nu nog. Wachten is dan niet leuk. Nu wacht ik op de zuster. Wassen, en nog meer. Zal wel zeer doen. En die plaszak hangt ook rechts terwijl ik linksdragend ben. De morfine is uitgewerkt en ik wil nog niet kijken naar mijn onderstel. Gek. Want wat doet een man normaal als eerste? Ik stel het wel uit. Tot straks. Net wakker en natuurlijk Ans even een sms-smakkerd gegeven. Zij stond hier gisteravond laat met Nils. Ik was er nog niet helemaal bij. Weinig lol aan mij te beleven. Nu net om 6 uur de smartphone pas aangezet. De morele steun van iedereen is overweldigend. Opeens lees ik een pareltje. Sven schrijft mij de tranen in de ogen. Ans doet dat ook nog dunnetjes over. De dag begint goed. Sister morfine was een paar uur mijn gezelschap.
Ze heeft net de kamer verlaten. Ik knap langzaam op en ben overmorgen weer thuis. Voor nu even genoeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Niets menselijks is ook jou vreemd beste Henk! Natuurlijk doen we stoer, ook in dit soort situaties. Angst is een normale, menselijke eigenschap. Ook de hardst getrainde marinier kent angst. Is nodig voor een dosis adrenaline in die allerlaatste vluchtpoging. Alleen hier is vluchten er even niet bij. Je moet het onvermijdelijke ondergaan. De controle uit handen geven. Bij het lezen van jouw verhalen probeer ik de situatie op mezelf te projecteren en kom tot de conclusie dat ik niet stoer zou zijn maar bang voor alles! Maar dat ga je niet zomaar toegeven, zeker niet aan iemand die dat allemaal nog moet ondergaan... Maar operatie "knapzak" is verleden tijd. Je kunt je nu concentreren op het herstel en de daarbij behorende ongemakken, dat wel, maar ook die zijn weer tijdelijk. (Zoals ons leven.) Een warme groet uit Loenen!
BeantwoordenVerwijderenJa Wim, zo is het. Straks naar huis en verder herstellen. Klein glaasje mag.
VerwijderenAlweer een mooi menselijke verslag van de spannende momenten die je moest ondergaan. Gek we hebben elkaar maar een enkele keer ontmoet en ik leefde zomaar gisteren met je mee. Ga zo door. Groet van Gerrit
BeantwoordenVerwijderenDank je Gerrit. Is alleen maar mooi als mensen elkaar ontmoeten en meeleven. Deed iedereen dat maar😉
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenMooi verhaal Henk en zo menselijk. Ik kreeg al water in me ogen van Sven zijn verhaal. Wat moet jij dan als vader. Prachtig geschenk.👍
BeantwoordenVerwijderenJa dat was mij ook even teveel Ben.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen