Droog!

"Die meneer die u net zag? Die is al droog na 2 weken!"

Mijn vorige blog sloeg behoorlijk in. Zodanig dat ik even dacht 'had ik dat nou zo moeten aanpakken'? De vele reacties steunden mij zowel in de aanpak als in mijn verwerking. En zij waren ook nog eens  hartverwarmend. De openhartigheid waarmee ik mijn situatie omschreef zet ik maar gewoon door. Jullie wilden op de hoogte gehouden worden en bij deze geef ik maar even een resume van de afgelopen 2 maanden.

Vorige week is een MRI gemaakt. De uitslag kreeg ik vandaag. Toegelicht door de uroloog die mij gaat opereren. Dr. Boeken Kruger is een prettige persoonlijkheid die zonder opsmuk en omwegen vertelt wat er aan de hand is. De tumor zit in de prostaat. Gunstig, want goed te opereren. Geen nabehandeling, geen lymfeklieren die weg moeten. Alleen de prostaat en de zaadklieren. Zenuwbesparende operatie is mogelijk. Complicaties? Kan altijd. Hij schetst een reëel beeld. Ans en ik kijken elkaar aan en zien het positief in. Net zoiets als in het gezegde  'een half ei is geen ei' komt hij met de vergelijking van een erectie die voor 70% tot 50% overblijft. Welk deel is er dan nog in stoere staat? Nee, zo werkt het niet. Minder vaak, dat wel. Dus timing wordt belangrijker. Maar gaat het daar om? Voor een deel wel want Ans en ik beleven daar toch sinds de zomer van 1979 best veel wederzijds plezier aan. Maar belangrijker is natuurlijk dat de vooruitzichten goed zijn. En dat zijn ze gelukkig. Na de operatie hoop ik weer snel 'droog' te zijn. De operatie zelf gaat na onze vakantie plaatsvinden. Er is een lange wachtlijst. Komt door de combinatie van de gekozen uroloog en de enige beschikbare robot. Dat is even niet anders. Maar ik ben gerustgesteld; het groeit niet en we hebben de tijd voor een zorgvuldig traject. Tot die tijd flink verder werken aan de fysiek en het leven vieren! Mét Ans en mét Sven & Nils. Dus veel fotograferen, schilderen, muziekevenementen zoals de MFAHW jam en Airport Blues organiseren en natuurlijk Blues Dog verder promoten. Met het UWV loopt het ook goed. Heb me ziek kunnen melden en heb tijdelijk geen sollicitatieplicht. Geeft rust in de kop, dat is prettig. Zodra ik 'droog' ben ga ik het werk weer hervatten. Wat en hoe dan ook! Het is dan wel zo prettig als ik niet sta te zeiken tijdens mijn presentaties. Oh ja, als ik hersteld ben kan ik maar zo weer 96 worden zei de man die gaat snijden. Dus van mijn gezeik zijn jullie nog niet af. Of zal ik het maar bij druppelen houden? En wat betreft mijn erelid? Het glas is halfvol en misschien schenkt het leven er nog iets extra bij. Daar, dat beloof ik, daar gaan Ans en ik het mee doen.